Els (42): Soms meld ik mezelf een dagje ziek, terwijl ik dan eigenlijk tijd voor mezelf neem. Door af en toe tijd voor mezelf te nemen, probeer ik een tweede burn-out te voorkomen. Ik ben al een keer door het stof gekropen en ik wil dat niet nog eens meemaken.
Sinds een jaar ben ik weer druk aan het werk. Daarvoor heb ik met een burn-out thuis gezeten. Voor mijn burn-out heb ik vele jaren bij een grote onderneming gewerkt, waar ik van alles regelde. Ik was echt een spin in het web. Ik vond het werk erg leuk om te doen, maar het werd me teveel. Ook bij ons merkten we de slagen van de economische crisis. Bij een aantal collega’s werd het contract niet verlengd, waardoor er nog meer werk bij kwam voor de medewerkers die mochten blijven. Rond die tijd waren er natuurlijk ontzettend veel roddels en geruchten.
Het was een spannende tijd, soms ook wel frustrerend met de vraag in je achterhoofd of je mocht blijven of niet. Veel collega’s kwamen naar mij toe met die vraag, want ze dachten natuurlijk dat ik meer zou weten. Ik ben de rechterhand van de directie en ja, ik wist inderdaad meer dan mijn collega’s. Dit maakte het dan ook erg moeilijk om neutraal te blijven, maar ik probeerde het toch en ik ontweek zo mogelijk de vragen. Als er toch een vraag kwam, antwoordde ik dat ik ook niet alles wist.
‘Rond die tijd waren er natuurlijk ontzettend veel roddels en geruchten’
De maand naderde dat het slechte nieuws gebracht zou worden door de directie. Een aantal werknemers moest vertrekken en sommige konden blijven, waaronder ik. Er heerste een bepaalde geruststelling bij de blijvers dat we mochten blijven, ook al betekende dit dat we meer werkzaamheden moesten verrichten. Ik heb me vervolgens vol op mijn werk gericht, ik wilde mijn baan niet alsnog verliezen. Totdat ik na anderhalve maand op een maandagochtend wakker werd met flinke hoofdpijn. Ik dacht dat ik een griepvirus had opgelopen en ik moest me ziek melden. Na 3 dagen dacht ik dat het wel weer ging en ben ik aan het werk gegaan. Na een halve dag gewerkt te hebben, ben ik weer naar huis gegaan met flinke hoofdpijn.
Dit keer hield de hoofdpijn lang aan en ben ik na een aantal dagen naar de huisarts gegaan. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan, maar fysiek was er niks aantoonbaar. Toch voelde ik me ontzettend beroerd. De huisarts vermoedde een burn-out en stuurde me naar een psycholoog. De psycholoog stelde inderdaad dezelfde conclusie: een burn-out. Ik moest rust nemen. Dit kon voor mijn gevoel natuurlijk niet, ik
voelde me erg schuldig want er bleef enorm veel werk op kantoor liggen. Ik wist dat mijn collega’s een deel van mijn werkzaamheden over moesten nemen.
Ik heb een aantal weken thuis gezeten en ze hebben tijdelijk een collegasecretaresse aangenomen op kantoor. In een rustig tempo ben ik mijn werktijden op gaan bouwen. In het begin werkte ik maar een aantal uurtjes per dag. Als ik dan wat later op kantoor kwam, of ik ging een paar uurtjes eerder weg, werd me dat soms
wel kwalijk genomen, ook al werd het niet hardop gezegd. Een burn-out is een ziekte die men niet ziet, waardoor het lijkt dat er minder begrip voor is op te brengen. Je weet ook niet hoelang een burn-out duurt. Sommige dagen voelde ik me beter dan andere dagen. Als ik een dag wat meer uren maakte en vervolgens weer een paar dagen wat minder, was dat natuurlijk apart.
Na een jaar gaat het weer goed met mij. Ik functioneer weer naar behoren en ik zit weer goed in mijn vel. Die burn-out heeft nog een aantal maanden geduurd. Wel let ik erop dat ik niet meer teveel van mezelf eis. Ik kan het nu goed vinden met mijn collega’s en ik ben blij dat er toentertijd een andere secretaresse is aangenomen, zodat we nu samen alle werkzaamheden kunnen doen. Toch moet ik er wel op letten dat ik niet te veel hooi op mijn vork neem. Soms meld ik mezelf een dagje ziek, terwijl ik dan eigenlijk tijd voor mezelf neem. Ik weet dat het tegen het geweten ingaat, want ik voel me niet echt ziek, maar ik weet van mezelf dat ik er goed aan doe.
Mijn man staat er erg sceptisch tegenover, maar ook hij weet hoeveel moeite ik heb gehad tijdens de burn-out. Voor ons beiden doe ik er beter aan om te zeggen dat ik een dagje vrij heb genomen. Ik zorg dat ik niet buiten de deur kom. Ik lees een boek, kijk een fi lm of neem een lekker warm bad. Ook al gaat dit tegen het geweten in, ik wil juist een tweede burn-out voorkomen door af en toe tijd voor mezelf te nemen. Ik ben al een keer door het stof gekropen en ik wil dat niet nog eens meemaken. Als ik door af en toe een dagje ‘ziekmelden’ mezelf help, help ik indirect ook het bedrijf. De organisatie en mijn collega’s hebben er ook niks aan als ik voor langere tijd ziek thuis zit. Dus ik pak zo nu en dan mijn rust.
‘Ik weet dat het tegen het geweten ingaat, want ik voel me niet echt ziek’
Heb jij ook een geheim dat je aan PA.NL wilt vertellen? Stuur dan je verhaal naar info@pa.nl